Ruim 40 jaar terug wilde zoon Ted op voetbal en dat moest natuurlijk bij ADO'20. Hij kwam in ADO’20 C15 te voetballen. De eerste wedstrijd werd met 6-0 verloren en de 2e wedstrijd tegen Waterloo zelfs met 11-0. Na die twee verliespartijen zei vader Arie: ”Ik word wel leider van dit team!” Het coachen zonder dat hij alle namen kende, ging hem goed af: “Hé witte, jij daarheen en hé lange jij hierheen!” Zo ging dat in het begin. Verderop in de competitie moest C15 uit tegen Waterloo en met de 11-0 verlies nog in gedachten, was de hand van Arie merkbaar: het duel eindigde in een gelijkspel, 6-6.
In zijn 2e seizoen werd Arie leider van C5 en groeide hij door de jaren heen uit tot de leider van ADO’20 A1, waar toen John Visser en Hans Numan de trainers waren.
Daarna heeft Arie, samen met zijn vrouw Annie en vele anderen, jarenlang de kantine schoongemaakt en nu staat hij al weer ruim 20 jaar bij de poort, de ingang van sportpark De Vlotter. En dat is bij velen ondertussen wel bekend. Als je geen entree betaalde of de laatste jaren geen programmaboekje kocht, dan kreeg je absoluut een rake opmerking naar je hoofd geslingerd.
Het omgaan met andere vrijwilligers en andere personen binnen de club vindt Arie op zich als het hoogtepunt van zijn werk voor de vereniging. Daarvan geniet hij gewoon enorm. De avonturen als leider van de A-junioren naar internationale toernooien vond hij ook prachtig. Zo is hij toch in Duitsland en Frankrijk geweest, waar hij anders waarschijnlijk niet had gekomen. Want een ding staat vast: hij is enorm gehecht aan zijn Heemskerk en het Heemskerduin.
Op mijn vraag naar verbeterpunten bij de club heeft hij een belangrijke wens, maar beseft tegelijkertijd dat dit ook voor velen, behalve voor de ouderen onder ons, een stap terug zou zijn. Hij zou n.l. een grote voorstander zijn om terug te keren naar het oude, vertrouwde en papieren clubblad De Vlotter.
Wat zou hij tenslotte nog zou willen toevoegen? Op die vraag was zijn antwoord kort maar krachtig: “Als iedereen als vrijwilliger zijn best doet en doet wat hij of zij heeft afgesproken, dan komt het allemaal goed!”
Ondanks dat de familie Van der Kolk Kolk onder andere volop in de bloemen zit, zijn de bloemen van R&R Flowers voor moeder Annie. En de lunchbon van Grand Café Van Ruysdael? “Oh, daar weten de kleinkinderen wel raad mee,” was zijn reactie
Bij het weggaan vertelde Arie al wel welke vrijwilligster voor de maand oktober hij in gedachten had. Ik ben benieuwd wie dat zal zijn.
Jos Beerse, voorzitter
De Vrijwilliger van de Maand wordt mede mogelijk gemaakt door R&R Flowers en Grand Cafe Ruysdael.
