Als ouder van twee voetballende zoons leek het Mandy eigenlijk een logische stap om iets te gaan doen voor ADO’20. Bovendien vond zij het ook belangrijk om zich meer betrokken te voelen bij de vereniging en daardoor mensen van de club te leren kennen. Na een oproep voor medewerkers voor het wedsecretariaat op zaterdag meldde zij zich dan ook aan. “Tja, en vervolgens werd ik al gauw gevraagd of ik het leuk zou vinden om coördinator van de JO9-JO11 te worden. Na dat drie jaar gedaan te hebben ben ik doorgeschoven naar de JO13-JO15, waar ik nu samen met Sonja Smit het coördinatorschap al weer 2 jaar 'bevrouw' ".
Het noemen van hoogtepunten gedurende de afgelopen jaren vindt Mandy moeilijk. “Een echt hoogtepunt vind ik lastig te benoemen. Wel vond ik wat er tijdens het Coronatijdperk bij de vereniging gebeurde van grote klasse: alle trainingen konden gelukkig 'gewoon' doorgaan en moest er snel geschakeld worden als er weer nieuwe regels kwamen. Ik stond vaak perplex als ik zag dat iedereen super flexibel was om voor de jeugd te zorgen en dat er daardoor zo min mogelijk beperkingen waren. Neem de trainers die onderling een soort van toernooitjes regelden om toch het wedstrijdgevoel er af en toe in te houden. Echt petje af hiervoor en je ziet maar weer dat ADO’20 dan echt een warm hart heeft.”
Als het op verbeterpunten aankomt aarzelde Mandy in eerste instantie om daarna aan te geven dat ze er eigenlijk nog meer gezellige, vrijwillige collega’s bij zou zien komen. “Het klinkt ondertussen misschien wat afgezaagd, maar wat zou het fijn zijn als meerdere ouders eens 3 of 4 keer per seizoen een dagdeel zouden kunnen inplannen in hun agenda voor b.v. helpen op het wedstrijdsecretariaat, hulp in de kantine, of iets zouden doen aan het onderhoud van ons sportpark, dan wordt het echt:
vele handen maken licht werk!Mandy had voor de rest niets toe te voegen want haar slotzin sprak boekdelen volgens haar.
De vrijwilliger van de maand wordt mede mogelijk gemaakt door
