ADO kansloos tegen OFC

Op de terugweg van Oostzaan naar huis hoor ik de trainer van Cambuur, Henk de Jong, praten over een “collectief falen van zijn ploeg” na de 2-0 nederlaag tegen DKV (Dertig Kilometer Verderop). Ik heb trainer Thijs Sluijter na afloop van OFC-ADO’20 niet gesproken, maar ik vermoed dat hij hetzelfde gezegd zou hebben.

De wedstrijd begint in dichte mist, wat doet denken aan de wedstrijd die ADO ooit heeft gespeeld tegen Purmersteijn. Toen werd, in het kampioensjaar, met 1-5 gewonnen. Dat zit er vandaag niet in. De wedstrijd begint rommelig en er gebeurt een kwartier lang helemaal niets. Maar dan slaat ineens de vlam in de pan en houdt doelwachter Jack Laan door twee miraculeuze reddingen onder andere op een inzet van Romano de Jonge zijn doel schoon. En nog geen minuut later moet Laan zich strekken om de boogbal van Frankie Zinhagel via de lat tot corner te verwerken.

Halverwege de eerste helft krijgt Marouane Bensabouh een uitgelegen mogelijkheid de score te openen, maar zijn harde schot scheert rakelings over de lat. Pas in de 28^ste (!) minuut doet ADO wat terug. Sead Mazreku, die de voorkeur krijgt boven Ted Amson op het middenveld, schiet van dichtbij hard op de vuisten van Dennis Been, de invaller-doelman van OFC. Het is de enige keer dat deze doelman in actie hoeft te komen in de hele wedstrijd. Vlak voor de rust krijgt Mohamed Cherif een dot van een kans maar zijn schot belandt uiteindelijk bij de cornervlag. En als je dan, met je ADO-hart langs de lijn staat, denk je bijna: “wanneer OFC de kansen maar blijft missen, dan valt ie straks wel aan de andere kant….”

In de tweede helft houdt OFC de betere mogelijkheden. In de 53^e minuut pikt Romano de Jonge de bal op op het middenveld. Hij begint aan een solo waar geen einde aan lijkt te komen. Maar wanneer hij zich in een bijkans onmogelijke positie manoeuvreert, laat hij een geweldig schot los dat langs Laan in de kruising ploft. Een prachtige goal, ik kan niet anders zeggen. Bij deze 1-0 achterstand moet ADO gaan komen, maar dat gebeurt niet. OFC wordt alleen maar sterker en Jack Laan groeit uit tot Man of The Match. Het is aan zijn geweldige optreden te danken dat ADO niet op een grote nederlaag wordt getrakteerd. Trainer Sluijter past verschillende wissels toe, maar dat leidt niet tot resultaat. De beste kans is nog voor Marcel Huisman, maar zijn schot gaat voorlangs. 

ADO’20 zakt naar de 9^e plaats in de rangschikking. De spelers en de technische staf zullen bij zichzelf te rade moeten gaan hoe het nu verder moet. Het spel is niet om aan te zien, er worden nauwelijks kansen gecreëerd, bijna alle duels worden verloren, ik mis de over-mijn-lijk-instelling en de stand op de ranglijst is ADO-onwaardig. Er wordt kansloos verloren van een matige ploeg en dat is geen goed teken. Er moeten nu echt punten gepakt gaan worden en de eerstvolgende thuiswedstrijd tegen DHC uit Delft is daarvoor wat mij betreft een mooie gelegenheid.

Opstellingen:
OFC: Been; Brantjes, Meester, Morsen, Scheerens, el Yaghmouri, de Jonge, Bessabouh, Ikedia, Zinhagel en Cherif. Wisselbeurten voor Hertog, Bruijn en Michaelis.

ADO’20: Laan; de Wit, Van der Grijp, van Amersfoort, Boom; Huisman, Van Leiden, Mazreku (67’ Amson); Neele (69’ Berntzen), Keus en Kaya (67’  Yilmaz).

Scheidsrechter Kroesen geeft geel aan Meester (OFC) en Van Amersfoort (ADO’20) 

Toeschouwers: 650.